هدیه ی مهربان ترین

محمدحسین دارد با آهن رباهای سیدعلی بازی می کند. من هم دارم به کارهام می رسم. یک دفعه صدای بلندی می آید. می دوم توی هال. میبینم محمدحسین دارد آهن رباها را خالی می کند توی سطل زباله ی گوشه ی هال. میگویم: محمدحسین! داری چی کار می کنی؟ محمدحسین با قیافه ی کاملا حق به جانب و با لحنی سرشار از اعتماد به نفس می گوید: باژی! باژی! پ.ن: این مشت، نمونه ی خروار بود. جدیداً فسقلی به هر نوع عملیات خراب کارانه می گوید باژی!

اصولا آدم هایی که دغدغه های دینی و مذهبی دارند، وقتی بچه دار می شوند، تربیت دینی بچه هایشان می شود جزو بزرگترین دغدغه هایشان. در این بین به نظر می رسد مادران به واسطه نقش پر رنگ تری که در تربیت دارند، بیشتر درگیر این مسئله می شوند. من هم از چند سال پیش به این قبیل مسائل فکر می کردم. غیر از توجه به آموزه های تربیتی دینی در بستر خانواده، یکی از مهم ترین راه کارهای پرورش حس و باور دینی را، برگزاری محافل دینی ویژه ی کودکان یافتم. در همین راستا، چند بار اعیاد و جشن های ولادت ائمه اطهار را برای کودکان در حسینیه ی منزل پدری ام برگزار کردم. بعد از آن با چند نفر از دوستانم که آن ها هم مادرانی بودند با همین دغدغه ها، جشن های گسترده تری را در برخی مس...

بچه داری همیشه سختی ها و زحمت های خاص خودش را دارد اما وقتی که سرمای سختی خورده باشی و پسر دو ساله ات اصرار داشته باشد تو بشقاب تو و با قاشق و لیوان تو غذا بخوره و وقتی مانعش بشی، عین گانگسترا دستشو باز کنه و با یک حرکت هر چی رو میزه پرت کنه رو زمین، این سختی های بچه داری بدجوری نمود می کنه. تو هم که قاعدتا آن موقع نای حرکت نداری، فقط ظرف ها و غذاهای قلمبه را جمع می کنی و این طوری است که بعد از دو سه روز که تازه زنده می شوی باید به اندازه ی دو سه هفته راه بروی و خانه را تمیز کنی.